Czas pracy to temat dyskusyjny, można wnioskować to po tym, że nawet w ramach Unii Europejskiej istnieją różne podziały co do tego ile godzin pracować w tygodniu. W Polsce przyjęło się że tydzień pracy wynosić ma 40 godzin. Czy jest to optymalne?
Ile powinno się pracować?
Praca to jedna z możliwości pozyskiwania pieniędzy. W ramach stosunku pracy, pracownik może liczyć na wiele benefitów, jednakże jest też poniekąd uwiązany i ma obowiązek pojawiania się w pracy tak jak zostało ustalone w umowie oraz innych załącznikach. W Polsce przyjęło się, że tydzień pracy dla zwykłych pracowników, których praca nie jest obciążona stresem czy innymi problemami wynosić ma 40 godzin w tygodniu, licząc od poniedziałku do piątku. Jak wiadomo już w czasach socjalizmu, wprowadzono prawo wolnej soboty i niedzieli. Idąc tym tropem, jeszcze niedawno 40 godzin pracy to nie było dużo. Warto nadmienić, że w wielu europejskich krajach tydzień pracy jest o wiele krótszy. W Niderlandach wynosi on 36 godzin a w Szwecji 32 godziny. Przyjęte w Polsce zasady można uznać za przestarzałe i wymagające poprawy.
Pracoholizm co to?
Warto zaznaczyć, że termin ten pojawił się w literaturze specjalistycznej już w roku 1968. Określa on zachowania ludzi, których najważniejszą wartością życiową staje się praca. Według ekspertów pracoholizm ma podobnie negatywny wpływ co alkoholizm. Nie można generalizować, więc nie każdy zapracowany człowiek jest pracoholikiem. Jest to bardzo złożony rodzaj uzależnienia, które polega na tym, że zostaje zaburzona równowaga między pracą a życiem zawodowym. Osoba chora traci kontrolę nad tym jak się zachowuje, na co wpływ ma oczywiście wewnętrzny przymus do pracy. Co więcej, pracoholicy mają przeświadczenie że praca jest obowiązkiem, co przekłada się na wzrost zaangażowania w pracę i związaną z nią tematykę. Praca mimo tego, że jest głównym tematem takich osób nie jest wcale ich przyjemnością. Staje się ona obsesyjna i przekłada się na życie prywatne. Rodzina staje się zaniedbywana, przyjaciele odtrąceni. Osoba chora mniej śpi oraz rezygnuje z innych aktywności. Pracoholizm często określa się jako bagatelizowane uzależnienie od pracy.
Pracoholizm negatywne skutki
Uzależnienie to jak inne mu podobne niesie za sobą negatywne skutki. Pracoholik to osoba, która ma narcystyczny lub też obsesyjno-kompulsywny typ osobowości, co przekłada się na to, że jest on bardzo drobiazgowy przy jednoczesnym odczuwaniu lęku. Co więcej więzi społeczne takich osób są trudne do utrzymania, przez co taki człowiek czuć się może osamotniony lub zmęczony. Warto nadmienić, że uzależnienie od pracy ma kilka faz. W pierwszej osoba chora ciągle myśli o pracy i nie ma czasu na życie osobiste. Relacje z rodziną i znajomymi są pogorszone i pojawiają się bóle głowy. Pracoholizm jest bardzo niebezpieczny, ponieważ w krytycznej jego fazie może dojść do zawału serca, choroby wrzodowej, problemów ze snem. Pojawiają się agresywne zachowania oraz problemy z koncentracją. Często osoby z zaawansowanym pracoholizmem zmuszają się do ograniczenia pracy, jednakże bezskutecznie.
